Ποιήματα για τη μαμά

Για τη φετινή γιορτή της μητέρας, το Παραμυθόσπιτο σας παρουσιάζει τα αγαπημένα του ποιήματα αφιερωμένα σε εκείνη:

Ήρθε στον ύπνο μου η μάνα μου – Γιώργος Λ. Οικονόμου

“Διψάς;” με ρώτησε “Όχι μαμά”

“Κρυώνεις;” “Όχι μαμά”

“Τότε δε με χρειάζεσαι, φεύγω”

“Σε χρειάζομαι,γιατί αλλιώς θα πάψω να ‘μαι παιδί, μάνα” της είπα

κι έμεινε.

Της μητέρας μου – Μαρία Πολυδούρη

Μητέρα μου· παιδί σου ἐμὲ πιστὸ
μὲ ἀφήνει ἡ κάθε μέρα ποὺ διαβαίνει.
Σὲ μὲ τὸ πρόσωπό σου εἰκονιστὸ
καὶ μέσα μου ἡ ψυχή σου φωληασμένη.
Δὲ σ᾿ ἔνοιωσα πρὶν νὰ σὲ χωριστῶ

μὰ ἡ θύμησή σου ἀκέρηα ποὺ μοῦ μένει,
μοῦ δείχνει ἐμένα, ἐκεῖ νὰ ἐξιλαστῶ
γιὰ πάντα θλιβερὴ μετανοιωμένη.
Πιστὸ παιδί σου. Τὴ μαρτυρικὴ
ζωή σου ζωή μου νὰ τὴ νοιώσω

Μητέρα μου καλή, πονετική.
Καὶ στὸν κρυφὸ καημό σου, νὰ μὴ δοῦν
τὸ πόνο σου ὅσοι ἀγάπαγες, νὰ δώσω
καὶ γὼ τὰ σπλάχνα μου – ἄνθη νὰ μαδοῦν …

Μητέρα του Ανδρέα Μάλορη

Γιατί να σε θυμάμαι πάντα έτσι ;

έξω στο κατώφλι

με το κόσκινο στην ποδιά σου

καθάριζες στάρι, μπορούσε και σησάμι

ή και φακές.

Τα περιστέρια στην ταράτσα

μετρούσαν τ’ άχρηστα σπόρια.

Μετρούσαν τις ώρες, τους κόπους, τα δάκρυα

κείνη την απέραντη λίμνη μοναξιάς

που χανόσουνα μετρούσαν, μετρούσαν…

Άνοιγα το ξωπόρτι,

έτριζε αυτό και μετά γαλήνη

σαν σε παλιά εκκλησιά

που ο Χριστός σε κοιτάζει

κάθε φορά για πρώτη φορά.

Μα ναι, θα ‘ταν Άνοιξη τότε

στα μάγουλα σου άνθιζε μια ανεμώνη

και γινόμουν ξανά μωρό στο στήθος σου

ήθελα να την κόψω και με φίλαγες.

” Το φαΐ είναι στο τραπέζι”

Αχνιστό με μια δόση αμέτρητης αγάπης.

“Μητέρα έκλαψες πάλι σήμερα;”

Το φαγητό ήταν αλμυρό.

‘Έξω το κόκκινο,

Αμέριμνο αμέτοχο

ταξιδεύει μ’ έκσταση παλινδρομική

το στάρι

χιλιάδες μικρές παλάμες

ζητωκραυγάζουν

χιλιάδες μικρά χειροκροτήματα

για σένα

που χανόσουν σε μιαν έκσταση

παλινδρομική,

που χάθηκες…

Μητέρα και παιδί-Λαρς Φορσελ

Η μητέρα ξυπνά.
Το παιδί κλαψούρισε λίγο
ή απλώς μεταγύρισε μες στο καλάθι

Συχνά στον ύπνο
κρατάει στο χέρι της το δικό του
Αν ξαφνικά ο σφυγμός του σταματούσε;
Δε θα σταμάταγε και ο δικός της;

Γιατρός κανένας
δεν κατάφερε να δώσει εξήγηση

Δεν είναι παράξενο

Ποιος θα μπορούσε να εξηγήσει
αυτή την ολόθερμη γραμμή
που ενώνει μάνα παιδί
παιδί και μάνα
θερμή από σχέση
θερμή από ευθύνη
θερμή από έλλειψη βοήθειας

Μια γραμμή αόρατη
όπως το κόκκινο τηλέφωνο
Κρεμλίνου-Λευκού Οίκου.