Μαμά, που είσαι;

Το “Μαμά, που είσαι;” είναι ένα παιδικό βιβλίο με θέμα την απώλεια. Η ηρωίδα του βιβλίου χάνει την μητέρα της σε ένα ατύχημα. Η τεράστια αυτή απώλεια, η διαδικασία του πένθους, η θλίψη, ο πόνος και ο θυμός μαζί με τις επακόλουθες αλλαγές στην ζωή της ηρωίδας βρίσκονται συγκεντρωμένες στις σελίδες του βιβλίου. Διαβάζοντας το αισθάνεσαι ότι διαβάζεις αποσπάσματα από το προσωπικό ημερολόγιο της πρωταγωνίστριας. Η Αρετή Καράμπελα επέλεξε με μαεστρία τις λέξεις που μεταφέρουν με αιχμηρή ακρίβεια στον αναγνώστη τα συναισθήματα και τις σκέψεις του κοριτσιού που έχασε την μητέρα του.

Μια μετακόμιση, πολλές κούτες γεμάτες αναμνήσεις, μια θεία που έρχεται να βοηθήσει, όλος ο κόσμος που την αντιμετωπίζει σαν εύθραυστο γυαλί, ένας πατέρας που πενθεί όπως και εκείνη και όλα τα στάδια του πένθους από τον θρήνο μέχρι την ολοκλήρωση του κύκλου του. Η πρωταγωνίστρια ταξιδεύει στις αναμνήσεις της, προσπαθεί να τις ζωντανέψει και συνομιλεί με την εικόνα της μαμάς της.

Η μητρική απώλεια είναι η δυσκολότερη μορφή απώλειας που μπορεί να χρειαστεί να συζητήσουμε με τα παιδιά. Ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη όλων, το βίωμα όμως της απώλειας πάντα είναι διαφορετικό. Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας που δεν έχει όνομα, καθώς μπορεί να είναι ο καθένας μας, βιώνουμε την απώλεια. Πάντα οι ιστορίες που διαβάζουμε εμπλέκονται με τα προσωπικά μας βιώματα και τις ιστορίες.

Το “Μαμά, που είσαι;” συγκινεί, σφίγγει την καρδιά του αναγνώστη υπενθυμίζοντας του την γλυκόπικρη φύση της ζωή. Η συγγραφέας δεν δίνει στην ηρωίδα της μια εύκολη λύση, την λύση σε αυτές τις περιπτώσεις την φέρνει πάντα το πέρασμα του χρόνου που επουλώνει την πληγή. Η ζωή συνεχίζεται και το κορίτσι αγωνίζεται για να βρει την νέα του θέση σε αυτή. Μέσα από τις καθημερινές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει από το θρήνο και τον πόνο περνάει στην νέα ζωή που την περιμένει. Οι πολύτιμες αναμνήσεις της μαμάς της θα την συνοδεύουν πάντα.

Εικονογράφηση

Η εικονογράφηση ακροβατεί ανάμεσα σε πραγματικό και φανταστικό, με έντονα σουρεαλιστικά στοιχεία και περίτεχνα φλοράλ μοτίβα. Θλιμμένα χρώματα, ζωντανά ξανθά μαλλιά σε αντίθεση με το μαύρο, αφαιρετικές αλλά γεμάτες ένταση και συναίσθημα εικόνες. Το βιβλίο αρχίζει και τελειώνει με το άπειρο του νυχτερινού ουρανού. Η εικονογράφηση μας μεταφέρει την θλίψη, τις απορίες, τις σκέψεις, τον θύμο και το πόνο της ηρωίδας, είναι το παράθυρο στην καρδιά και το μυαλό της. Η πρωταγωνίστρια είναι το μόνο πρόσωπο που απεικονίζεται γιατί το “Μαμά, που είσαι;” είναι μια βαθιά προσωπική ιστορία απέναντι στο πένθος. Αλώστε το πένθος είναι πάντα ένας προσωπικός αγώνας που ο καθένας τον δίνει μόνος του.