Συνέντευξη με την συγγραφέα Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου

Λίγα λόγια για την Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου

Η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1991 και αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου στη Δημιουργική Γραφή με ειδίκευση «Συγγραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Από μικρή τη μάγευαν οι λέξεις, να μπορεί να παίζει μαζί τους, να κρύβεται πίσω τους, να ντύνει με αυτές τις σκέψεις της.
Πώς συναντήθηκε με τη γραφή; Σε ένα σταυροδρόμι της ζωής έπεσε η μια πάνω στην άλλη και έκτοτε πάνε χέρι χέρι. Η γραφή είναι:
«Ο κόσμος της για να ξεφεύγει από τον κόσμο».
Το πρώτο της συγγραφικό έργο είναι Το μοναχικό συννεφάκι, εκδόσεις Μέθεξις. Κατόπιν, υπήρξε υπεύθυνη έκδοσης-επιμελήτρια του συλλογικού μυθιστορήματος Θρυαλλίδα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και έργα της, εκδόσεις Μέθεξις. Το δεύτερο παιδικό βιβλίο της Η Ωραία Ταξιδεμένη κυκλοφόρησε το 2020 από την Ελληνοεκδοτική. Συμμετέχει στις Ψηφίδες ζωής, ποιητική συλλογή διακριθέντων πανελληνίου διαγωνισμού, εκδόσεις Αναζητήσεις.

Ας γνωρίσουμε καλύτερα την Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου

Πώς γεννήθηκε το πρώτο σας βιβλίο;

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν «Το μοναχικό συννεφάκι» εκδόσεις Μέθεξις που κυκλοφόρησε πριν τα Χριστούγεννα του 2016. Πώς γεννήθηκε; Ωραία ερώτηση. Με αναγκάζει να θυμηθώ. Βρισκόμουν σε μάθημα δημιουργικής γραφής και κάναμε ασκήσεις. Κάποια στιγμή αφαιρέθηκα, κοίταξα έξω από το παράθυρο, είδα ένα σύννεφο. Ήταν αρκετά χαμηλά και πιο μακριά από τα υπόλοιπα. Έπειτα κοίταξα τη θάλασσα. Σκέφτηκα πως όλοι είμαστε μοναχικά σύννεφα μα από επιλογή. Πώς γίνεται ένα σύννεφο να μην έχει δει τη θάλασσα που συνταξιδεύουν πάντα; Όπως γίνεται και εμείς να νιώθουμε μόνοι ενώ έχουμε τόσο κόσμο γύρω.

Από που αντλείτε έμπνευση για την συγγραφή των βιβλίων σας;

Θα είναι ψέματα αν πω πως δε γράφει ο καθένας μας πρώτα βιωματικά, πως δεν είναι η γραφή ένα είδος ψυχοθεραπείας. Υπάρχουν κομμάτια μου σε κάθε μου βιβλίο, θέματα που με απασχολούν υποσυνείδητα ή συνειδητά και θαρρώ πως έχουν κάτι να πουν και ο καθένας μπορεί να βρει κάποιο κομμάτι του, ήρωες που βρισκόμαστε μέσα στην καθημερινότητά μας και μου ψιθυρίζουν τις ιστορίες τους.

Όταν ξεκινάτε να γράφετε ένα βιβλίο έχετε αποφασίσει για το τέλος του;

Όταν ξεκινάω να γράψω ένα βιβλίο συνήθως έρχεται ολόκληρη η ιστορία μαζί. Το τέλος όμως μου αποκαλύπτεται όταν τη γράφω και φτάνω σε αυτό. Σίγουρα έχω προαποφασίσει το happy ending καθώς γι’ αυτό θεωρώ πως είναι τα παραμύθια. Για να δίνουν αυτή την ελπίδα του ευτυχισμένου τέλους ό, τι κι αν γίνει. Αν δεν μπορούν να συμβούν πρώτα εκεί, ποιο θα ‘ναι το καταφύγιο τους;

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν ήσασταν παιδί; Ποιος ήταν ο αγαπημένος σας παιδικός ήρωας;

«Ο Ευτυχισμένος πρίγκιπας» του Όσκαρ Ουάιλντ και το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα ήταν και είναι τα αγαπημένα μου. Όσο για παιδικό ήρωα θα έλεγα την Ωραία Κοιμωμένη.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο σήμερα;

Δύσκολη ερώτηση. Πολλά. «Η θεραπεία του Σοπενχάουερ του Γιάλομ», «Ο ξένος» του Καμύ, τα παραμύθια που προανέφερα, πιο πρόσφατα «Η ομορφιά είναι πληγή» του Κουρνιάουαν, «Συμφωνία ζωής» του Μπάκμαν και από παραμύθια «οι Ψηλοκάραβοι» της Γαλανοπούλου, «Η χαρά, η αγάπη και τα δάκρυα» της Πέτροβιτς, «Πες το με ένα παραμύθι.. Τα ασημένια πατίνια» της Παπαγιάννη.

Στην εποχή της τεχνολογίας πως μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή των παιδιών από την οθόνη στις σελίδες των βιβλίων;

Από μικρή ηλικία μπορούμε να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με τα βιβλία μεταδίδοντας την αγάπη μας γι’ αυτά και παράλληλα περνώντας ποιοτικό χρόνο μαζί τους μέσω ενός βιβλίου. Να τα προτρέπουμε να τα ξεφυλλίσουν και να μας πουν την ιστορία που φαντάζονται. Μια όμορφη εικονογράφηση σίγουρα βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, τους κεντρίζει το ενδιαφέρον όπως και δημιουργικές δραστηριότητες και συζητήσεις που μπορούν να συνδυαστούν με την ανάγνωση.

Κατά την γνώμη σας, ποια είναι τα κριτήρια επιλογής που θα οδηγήσουν τους γονείς στην επιλογή ενός βιβλίου που θα ικανοποιήσει το παιδί ;

Σίγουρα η ψυχαγωγία είναι σημαντική μα ένα βιβλίο πρέπει πρώτα να έχει κάτι να πει. Να περάσει ένα νόημα και με τρόπο κατάλληλο για να γίνει υποσυνείδητα πρώτα και όχι με διδακτισμό. Έπειτα η εικονογράφηση, τα αλληγορικά μηνύματα που θα μπορούσαν να δώσουν κάτι σε κάθε αναγνώστη αλλά και στον ίδιο στο πέρα του χρόνου με τις διαφορετικές αναγνώσεις. Τέλος, η γλώσσα.

Γίνατε αυτό που ονειρευτήκατε όταν ήσασταν παιδί ή αλλάξατε μονοπάτι;

Ακόμη ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που θέλω να γίνω καθώς όσο μεγαλώνουμε πλαθόμαστε. Το μόνο που παραμένει το ίδιο είναι πως ψάχνω το ροζ μου σύννεφο να επιβιβαστώ. Όνειρο μου είναι κάποια στιγμή τα παραμύθια μου να ταξιδεύουν παντού και να αγαπηθούν όσο τους αξίζει. Τα μονοπάτια που οδηγούν στο όνειρο, τ’ αναζητώ.

Οι μικροί αναγνώστες ρωτούν:

Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;

Το ροζ και οι αποχρώσεις του

Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;

Πατάτες τηγανητές και το αμέσως επόμενο ψάρια

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι όταν ήσασταν παιδί;

Λεγόταν «Πουλάμε». Ήταν ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που παίζαμε με τη γιαγιά μου. Σε αυτό λοιπόν ερχόταν στο βιβλιοπωλείο η γιαγιά μου υποδυόμενη άλλη κυρία κάθε φορά και ζητούσε να της προτείνω βιβλίο για συγκεκριμένη περίπτωση. Είχα πολλά βιβλία στα οποία είχα βάλει ετικέτες με προτεινόμενες ηλικίες και έπρεπε να την πείσω για κάποιο και στη συνέχεια να το τυλίξω.

Σε τι ηλικία γράψατε την πρώτη σας ιστορία;

Το μοναχικό συννεφάκι το έγραψα στα 24. Δεν ξέρω πότε έγραψα την πρώτη ιστορία μου καθώς από τότε που με θυμάμαι, έγραφα. Από όταν ξεκίνησα να μιλάω ξεφύλλιζα παραμύθια και βλέποντας τις εικόνες έλεγα τη δική μου ιστορία που ήμουν σίγουρη πως έγραφε το παραμύθι.