Ένα πράσινο τηλέφωνο

Το “Ένα πράσινο τηλέφωνο” είναι ένα τρυφερό παραμύθι για την απώλεια. Η απώλεια ενός προσώπου, ο θάνατος, είναι το πιο δύσκολο θέμα που θα χρειαστεί να συζητήσουμε με τα παιδιά. Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν πρόκειται για ένα κοντινό και αγαπημένο πρόσωπο. Η ιστορία του μικρού Σταύρου που νοσταλγεί την γιαγιά Ευδοκία θα εξηγήσει με τρυφερότητα και ευαισθησία όλα όσα πρέπει να ειπωθούν.

Η γιαγιά Ευδοκία αρρώστησε και όταν βγήκε από το νοσοκομείο μετακόμισε σε μια μακρινή και όμορφη γειτονιά. Στην νέα της γειτονιά η γιαγιά Ευδοκία δεν μπορεί να δεχτεί επισκέψεις, αλλά ούτε και να φύγει από εκεί. Δεν υπάρχει ούτε καν τηλέφωνο. Έτσι ο Σταύρος παίρνει το πράσινο τηλέφωνο από τα παιχνίδια της αδερφής και φτιάχνει την δική του σύνδεση. Κάθε φορά που θέλει να μιλήσει στη γιαγιά Ευδοκία της τηλεφωνεί από αυτό. Η αγάπη για την γιαγιά του και η φαντασία του, επιτρέπουν στο Σταύρο να συζητάει με τη γιαγιά του όποτε χρειαστεί.

Πώς γνωρίζει τι θα έλεγε η γιαγιά Ευδοκία σε κάθε συζήτηση; Την απάντηση την δίνει η ίδια η γιαγιά Ευδοκία. Η Κατερίνα Δημόκα κατάφερε να χωρέσει σε μια παράγραφο όλο το νόημα της φράσης: τους αγαπημένους τους κουβαλάμε στην καρδιά μας. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, απλότητα και λέξεις απαλές σαν χάδι εξηγεί σε κάθε παιδί πως τους ανθρώπους που αγαπάμε τους έχουμε πάντα στην καρδιά μας σε όποια γειτονιά και αν πάνε. Ακόμη και όταν δεν μπορούμε αλήθεια να τους μιλήσουμε:

Εικονογράφηση

Η εικονογράφηση της Γεωργίας Στύλου είναι συγκλονιστική. Σε παλ αποχρώσεις, με κυρίαρχο το πράσινο, ρευστές καμπύλες γραμμές εκφράζει την νοσταλγία, την απορία, την θλίψη και την συναισθηματική αναστάτωση του ήρωα. Η αγάπη όμως είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που αποπνέει η εικονογράφηση. Η απεικόνιση των ματιών είναι φανταστική. Μάτια υγρά και μεγάλα που αποτυπώνουν όλα τα συναισθήματα. Οι φιγούρες ρομαντικές σε ένα ονειρικό και συνάμα πραγματικό σκηνικό.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τον Σταύρο δίνει στο ” Ένα πράσινο τηλέφωνο” προσωπικό χαρακτήρα. Οι διάλογοι με τη γιαγιά που βοηθάει τον εγγονό της να αποδεχτεί την απώλεια και τον καθοδηγεί στη ζωή είναι το πιο συγκινητικό κομμάτι. Μικροί και μεγάλοι αναγνώστες που έχασαν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ταυτίζονται και θυμούνται ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε ζουν στην καρδιά μας.